زی‌گل

خدایا…

یه چیز کوچیک ازت خواستم.خیلی کوچیک،برای تو کوچیک.در برابر بزرگیِ تو کوچیک.

اما نمی‌دونم چرا نمی‌شه.

هر دری که زدم، بسته بود.

هر نوری که دیدم،خاموش شد.

هر بار که گفتم شاید این‌بار،نشد.

ولی بازم بلند شدم، بازم تلاش کردم.

چون باور داشتم تو می‌بینی.چون همیشه بهت تکیه کردم.

خدایا، من آدم ناشکری نبودم.

تو می‌دونی چقدر برای چیزای کوچیک هم شکرتو گفتم.

تو می‌دونی چقدر تو دلم گفتم «دمت گرم» حتی وقتی دلم گرفته بود.

الانم ناشکری نمی‌کنم،فقط خسته‌م…فقط دلم تنگه برای یه نشونه،یه امید،یه راه کوچیک از طرف تو.

دارم بازم تلاش می‌کنم…

قول نمی‌دم بی‌اشک،قول نمی‌دم بی‌دلهره،

ولی قول می‌دم پا پس نکشم.

فقط ازت می‌خوام…

اگه صلاح می‌دونی، اگه حتی ذره‌ای اجازه هست…

راهش رو باز کن.

بذار بشه…

بذار بعد این‌همه صبوری،این بار با ذوق بگم:شکرررررت

صبا

و

خاله ی صبا

زهرا موهامو همین الان اتو کشید

با اینکه خودش کراتین شده ی خدایی هست،

ولی اون موج پایینش که رفت،خیلی خوب شد.

واقعا داف شدم.

دستپختم اخلاق سگیمو می‌شوره می‌بره

با آهنگِ تو گلِ بندریِ اندی،

میگو پلو درس کردید

که بدونید لذتِ زندگی چیه؟!

واقعا دارم کور میشم

کاش جا متخصص پوست و مو ، یه نوبت چشم پزشکی بگیرم

نمی‌بینم دیگه.احمقم تا الان بیدار میمونم

معتاد کتاب بودن اینجوریه که:

تا چشام یاری کنه،زل میزنم به صفحات و میخونمش

و به محض اینکه دیدم چشام تار میزنه،

هندزفری رو میزارم تو گوشمو اپیزود یه کتاب دیگه رو پلی میکنم و تا خوابم نبره رهاش نمیکنم.

کاش راز کنترل خشمو میدونستم

ساعتو ببین خداوکیلی

چون دیروز(فکر کنم باید بگم دیروز)دوش نگرفتم

وقتی اومدم بخوابم،دیدم تو سرم احساس سنگینی میکنم

پاشدم رفتم یه شامپو و حوله برداشتم،رفتم تو حیاططط،نه حموم،تاکید میکنم حیاط!همین الان ینی.

حوله رو پیچوندم دور گردنم

سرمو بردم زیر شیر آب.موهامو که حالا بلند شده

شستممممم،الان،با شامپو،اونم تو حیاط،فقطم سرمو

تازه دوبارم شستم.

حاجی من خیلی کله خرم

فقط همینو میتونم بگم.

فاطی زنگ زد، جواب که دادم،گفت:

«سلامممم خاله»

فهمیدم که صبایی هم داره می‌شنوه و به خاطر اون زنگ زده.

با هیجان گفتم:سلاااام خاله جون،سلام عمرم،سلام نفسم

یهو ی جوری ذوق زده خندید از پشت تلفن،جیگرم حال اومد.

بعدشم هرچی میگفتم تکرار می‌کرد.

کلمات بامزه ای که میگه:

هَسب(اسب)،پیشی،آپو(هاپو)،پژ(بز)،فن،پتیتو،منانا(بنانا)

پ.ن:از خواب که بیدار میشم اولین حرکتی که میزنم اینه که به ایشون زنگ بزنم،انرژی خالصمه.

صبح برق رفته بود،از 9:30 تا 11

بیدار شدم رفتم جیشیدم،اومدم بخوابم باز،

نرمالش این بود از گرما حرص بخورم؛

ولی به طرز معجزه آسایی،از شدت سرما خزیدم زیر پتو و راحت خوابم برد🤣

نگاه

از یه جایی به بعد،نه غمگینی

نه عصبی ای ، نه دلتنگی ، نه ناامیدی

هیچ حسی نداری

دیگه ته دلت یهو نمی ریزه پایین از فکر بهش

نمی‌دونم اسمش چیه،دلیلش چیه،فلسفه ش چیه

ولی وحشتناکه،من هیچوقت نمی‌خواستم به این نقطه برسم.من از بی تفاوت بودن میترسم

حس میکنم این ذوق درونم مرده،تا ابد

دیگه امکان نداره بشینم با لبخند،چیزیو تو دفترچه م بنویسم

اونم نه فقط یه صفحه،چند دفتر:Click

یا حتی به نظرم دیگه پیش نمیاد نقاشی بکشم و بزنمش به کمدم:Click

این کارا احمقانه شده برام،چرا؟! بزرگ‌شدن و پیش به سوی ۲۱ ساله شدن؟!

پ.ن:کامنتارو می‌بندم که بتونم همینقدر راحت و بدون سانسور بنویسم.

بابا منظورتون چیه که سعیدو کشتیددددد؟!

من برا اولین بار رو یه بازیگر کراش زدم

میدیدمش تو فیلم،نیشم تا بناگوش باز میشد

دیگه به چه امیدی تاسیانو ببینم؟؟؟؟

هیچوقت جواب بدی رو با بدی ندادم

بدی کسیو هم نخواستم

در واقع یاد نگرفتم،همیشه از مامانم الگو گرفتم و واگذار کردم به خدا.

ولی دیدم،اونایی که اذیتم کردن،حتی با یه حرف کوچیک،جوری که دلم شکسته

چنان واضح جلو چشام همون بلا سرشون اومد و اذیتشون کرد خدا،

که خودم و پشمام باهم ریختیم

تو این جور مواقع حس میکنم خدا بهشون میگه:

دیگه دختر منو اذیت نکنید.

خوابم میاددددددد

یادم رفته بود سالگرد گُبیو.ده تیر ۱۴۰۲ از پیشمون رفت

Click

با رفتنش یه تیکه از قلبمو با خودش برد،تا همیشه.

بودنت تو دنیای من،استارتی بود برای عشق بی اندازم به گربه ها.مرسی که سه سال گربه ی من بودی

دوستِ سیاه و تمیزم

من ایمان دارم تو دنیای بعدی،قطعا تو رو میبینم و بازم باهمیم

هم تو،هم پسرت کامران.

من واقعا یادم نمیاد قبل از اینکه هر ماه این آمپول مزخرفو بزنم،چطور دردو تحمل میکردم؟!

عادت کرده بدنم،بگا رفتم

تا صبح کارم ساخته س

سلامتی،از وقتی بیدار شدم

دراز کشیدم و خون‌ریزی میکنم

ناپروکسن و ایبوپروفن رو باهم خوردم

کیسه آب گرم رو شکممه

ی لیوان بزرگ چای نبات و زفرون خوردم

و دارم مقاومت میکنم که نرم کترولاک بزنم.

سه چهار بارم زدم زیر گریه

ی بار به خاطر اینکه صدای تلویزیون بلند بود

ی بار هم سر اینکه خواهرم ی فین ریز کرد

ی بار هم چون مامانم مکالمه ی تلفنی ش با خالم طول کشید ( نمیدونم چه ربطی به من داشت)

تا ساعت یک،

خونه ستاره بودیم با بچه ها.

هر کدوم یه چیزی درس کردیم بردیم برا شام.

اینقد خوردیم که یکی مون همون جا حالش بد شد.

عرق نعنا و قرص خوردم،هنوز حس میکنم تو حلقمه.

از وقتی برگشتم تا همین الانم ی نفس با غزل چت میکردم،

چرت و پرت گفتیم شدید.شدیداااا.

امشب لحظه ای ذهنم آزاد نبود،همش پر از چیزای خنده دار و باحال بود.فقط خندیدم.

بعد از مدت ها...♥️

کمی امید،ذره ای آرزو،مقداری صبر...

صبح که بیدار شدم دیدم مامان بابا رفتن دنبال صبا

آورده بودنش خونه مون.

تا تونست آتیش سوزوند.رسما میدوه دیگه

ثانیه ای رو زمین بند نیست...

عصری هم فاطی و محمد اومدن.همگی برا شام رفتیم کباب خوردیم.محمد و زهرا داعم کل مینداختن و رسماً ما یه خانواده ی کمدی ایم.

منم تا تونستم غر زدم،که چرا ی بار نمی ریم پیتزا بخوریم باهم؟! یا ی چیز دیگه،چرا همش کباب؟!

بعد از شامم رفتیم پارک،صبا تاب تاب بازی کنه،به قول خودش.بابا رفت بستنی گرفت.داشتیم می‌خوردیم.خیلی خوشمزه نبود،یهو عزیز برگشت گفت:شبیه واجبی نیست؟!رنگشو ببینید.

دوست داشتم بستنی هایی که خوردم رو تف کنم بیرون🤣

الانم برگشتیم خونه و همه خوابیدن.

بازم دیدم شکمِ مبارک،در اون حد راضی نیست.یکم نون پنیر مربا خوردم،مدت ها بود این ترکیب شور و شیرین رو امتحان نکرده بودم.

خلاصه که عشقه این زندگی.قدرشو می‌دونم.

اینقد بگایی دیدم سر مریضی این مرد،که تا میتونم قدر این لحظه هارو می‌دونم.♥️

خواب چرتی که دیدمو تعریف کنم.

خواب دیدم تو یه خونه ای که آشنا نبود،خودم و خانواده م،

وایسادیم،به انتظار مهمون.

درو زدن و یه خانواده خیلی ناآشنا تر،پر جمعیت،اومدن داخل،

و با تک تک مون دست میدادن و میرفتن تو

منو خیلی زیاد تر از بقیه تحویل می‌گرفتن،

همش تو ذهنم میگفتم:خواستگارن؟

رسید به آخرین نفر،ی پسر حدودا ۳۰ ساله،با تیشرت زرشکی و ریشای تقریبا بلند.

وقتی اون به من رسید که سلام کنه،همه رفته بودن تو،

ی نگاه عمیق انداخت بم که تو خواب هم تا مغز استخونم سوزید،بعد گفت:خیلی چشمای قشنگی داری.

بلافاصله تو ذهنم گفتم:احمق،چشای من ریزه.معمولیه.

پسره که رفت تو،از آینه چک کردم،چشام قشنگ ترین چشمای دنیا بود.

خلاصه که نشستیم.اینقددد هم جمعیت زیاد بود.ی گوشه همه رو زمین نشستن. رو به روی پسره نشسته بودم. اینقد عمیق زل می زد که دوست داشتم بلند فوشش بدم‌.

یکم که نشستن.پسره یهو بلند شد. پاشد رفت و اومد نشست سمت چپ من.یه ظرف گوجه خیار هم باهاش بود. شروع کرد به درس کرد سالاد...

کرک و پرم ریخته بود تو خواب،با خودم میگفتم: مگه ما میزبان نیستیم؟! این چرا سالاد درس می‌کنه؟!چرا وسط هال درس می‌کنه؟

بعد با خودم گفتم: ولی این نشون میده پسر خوبیه،من از سالاد درس کردن متنفرم،این کیس مناسبیه،میدم این درس کنه سالادارو .

یکم دیگه که گذشت.خبر رسید ی اتفاقی افتاده.همه شون پاشدن رفتن. پسره مونده بود که یهو ابجیم اومد گفت: کامران گم شده. هراسون وایسادم سر جام. پسره هم کنارم وایساد.با اطمینان گفتم: نترسید.من جاشو می‌دونم.

و گوشیمو در آوردم.اسمشو سرچ کردم. لوکیشن داد بم. تو نقشه نشونشون دادم. گفتم:ببینید،این نقطه س. باید بریم اینجا دنبال گربه بگردیم

اینجا پسره کرک و پرش ریخت. باورش نمیشد یکی لوکیشن گربشو داشته باشه (ولی کاش در دنیای واقع هم داشتم و کامران گم نمی شد)

اینجا کات خورد. یهو رفتیم تو یه ماشین. پسره راننده بود. گوشیش زنگ خورد با ی لهجه ای که نمی‌دونم چی بود،گوشیو جواب داد. شروع کرد به صحبت.

همزمان زیرنویس هم مشخص شد تو خوابم. داشت به شخص پشت تلفن می‌گفت: واقعا دختر خوشگلیه،من نیمه گمشدمو پیدا کردم. کاش منو دوست داشته باشه،خیلی خیلی ریزه میزس.

بعد من همچنان تو ذهنم: کصخل عمت ریزه میزه س.من کجام کوچیکه.160متر قدو نمی‌بینی؟!

دیگه از شدت جیش بیدار شدم.در کل خواب جالبی بود. بهتره از امشب برعکس بخوابم.

پ.ن: اینقد این چند وقت ننوشتم،عقده شده برام. دوست دارم تند تند از هر چرت و پرتی بنویسم.

این زن و مرد،

چند روز ی بار،از خواب بیدار میشن صبح خیلی زود،

با اینکه شب قبلش هممون تا ۲ چرخ می‌زنیم و نرمالش اینه که تا یازده بخوابیم‌‌.

پا میشن،کلی بشکه رو پر از آب میکنن،

میزارن پشت ماشین،میرن کوه.

کوهِ عادی نه ها،از اون دوراش که هیچکس پیداش نمیشه و بی آب و علفه،

آب میبرن برا پرنده ها.

الان داشتم به مامانم میگفتم:خوب آبارو چیکارش می‌کنید؟! کجا می‌ریزید؟!

گفت چند وقت پیش با خودمون سیمان و ماسه بردیم،ی سری چیزا درس کردیم آب بریزیم توش

حاجی پشمام

این کار براشون شده روتین.

بابا و مامانم نباید از مرگ بترسن،اگه بهشتی وجود داشته باشه،وقتی واردش شدن،کلی پرنده میچرخه دور سرشون.

پ.ن:از کارای خوب خودمم بگم،این چند روز،درمان یه گربه رو شروع کردم،بی نهایت زخمی بود و چشاش عفونت شدید داشت،نمی‌دید اصلا...یه سرچ کردم که باید چیکار کنم...دست به کار شدم و پیشیِ عزیز،الان کاملا میبینه و زخماشم خشک شدن. فقط کمی لنگ میزنه که بابام گفت درست میشه زود.گرفتمش زیر پر و بال خودم.اولش ازم میترسید ولی الان صداش میزنم زود میاد پیشم....

چند روز پیش مامان بزرگم خونمون بود،بعد از شام،غذا گذاشتم کنار که ببرم برا پیشی...از مامانم پرسید: زینب باز گربه داره؟! مامانم گفت:

آره،ولی بهش وابسته نیست

تو این اوضاع،فقط جنگِ یاسینی می‌چسبید.

تو یه بی حسی فرو رفتم،چه کردن با اعصاب ما؟!

درود بر فاموتدین،بر معده درد،سلام بر حالت تهوع و بی اشتهایی...