زی‌گل

Click

من حتی فکرشم نمیکردم کارم بات به اینجا بکشه.

دلم میخواد با صدای بلند برات بخونم:

من اولین باری رو که دیدم تورو یادم نمیره🩷

پ.ن:به خودم جرات دادم و بالاخره راجع بهش نوشتم...

بابام جدا خوشبخته که منو داره.

کی بین خستگیِ کارش،زنگش می‌زنه و میگه: سلاممم عشقم،خسته نباشییی.

جمله ی معروف‌مون اینه؛اون میگه: قربونت برم من.

منم میگم:منم قربونت برم من.

لایف استایلمو بیشتر از هر زمانی دوست دارم😎

این حجم از استرس و موضوعاتِ پشت سر هم ، منو از پا در میاره آخر .

نمیخام فاموتدین بخورم،اه.

مسیری که برام باز کردی رو قشنگش کن خدا‌♥️

من دلم تنگ شده برا مامان بابام

ترکیب دل درد و دلتنگی خیلی چیز گوهیه

صبح ها قدرتِ تفکرم دستِ خودم نیست،

برعکسِ عموم که از شبا می‌نالن.

پ.ن: نمی‌دونم تاثیرِ پی ام اسِ یا چی. ولی از وقتی که بیدار شدم حوصله ندارم پا شم از جام و موزیک گوش میدم

بعدا نوشت:نیم ساعتی تلفنی با بابام حرف زدم،اینقد مسخره بازی در آورد که برگشتم به حالت عادی.

جدا تو مرحله ای ام که نه حوصله جواب دادن دارم،

نه اعصابشو،نه وقتشو.

ینی یکی جلوم وایسه فوشمم بده،یه جوری نگاش میکنم که:ینی چی حالا ؟! که چی مثلا؟!

دیگه اگه خیلیییی خسته باشم و پیش زمینه‌ی حرص و عصبانیت رو داشته باشم،ی چیزی بارش میکنم.

Click

بیخیال شدم.به این پذیرش رسیدم که تا خدا نخواد نمیشه؛

پس،میسپرمش به خدا،ببینم خودش چی نوشته برام♥️

یکی از راهکارهایی که خودم،در لحظه برای خودم تجویز کردم،در بابِ درمان و برگشتن به آرامشِ روح،

توقف در استاک کردنِ هر آدمیِ،حتی خانوادم.

هرچند بیمارگونه رفتار نمی‌کردم در این مورد؛ولی خوب...

لیاقتِ آدما بیشتر از اینه که بخوان چک کنن یا چک شن.

صراحتا میگم،رها کنید تا رها شید.

قطعا جذاب ترین کشف‌ِ دنیای هوش مصنوعی

گذاشتن عکس بچگی و الانت،کنار هم

و در آغوش گرفتنشونه

خودااااا

الان وحشی رو دیدم‌

واقعا شاهکار بود

یه شاهکارِ غمگین‌.

قسمت به قسمتش شوکه شدم و

چشام گرد شد.

دارم درباره ی رها و داوود فکر میکنم و هیچ نظری ندارم.اصلا نمیدونم کی حق داشت و کی مقصر بود...

Click زیبا ترین سکانسش،که اسکرین رکوردر گرفتم چون آینده خودمو درون این پیرزن دیدم.

اگه همین الان خدا جونمو بگیره،

با آرامش کامل میمیرم و دغدغه ای نخواهم داشت‌.

چون این جمله رو از بابام شنیدم:

«آدم صد تا بچه هم مثل زینب داشته باشه،بازم کمه»

چی باارزش تر از رضایت‌شون؟!

Click

خواستم بگم هنوزم دارم تلاش میکنم.

این حجم از کافئینی که وارد بدنم شد

فقط باعثِ لرزش دست و تپش قلبه🤣

بخدا اگه ذره ای از خوابمو کم کرده باشه

و در آخر؛

همین که تو راضی به رنج و اندوه من شدی،

جواب تمام سوال هایم را گرفتم...

خستمه خاله

احساس صادقانه‌م نسبت به فامیل:

Click

+عمیقاً می‌خوام برگردم به روز های بی‌خیالی.به تا اذون صبح فیلم دیدن،به تا لنگ ظهر خوابیدن...خستگی تا فیها خالدونمو سوزونده💔

قبلا ی بار گفته بودم اینو اینجا

ولی بازم میخام تکرار کنم:

نمی‌دونم تو زندگی آدما چه جایگاهی دارم،ولی تضمین میکنم هیچکیُ نمی‌تونید جایگزینم کنید.ی کم اعتماد به نفسم زیاد بود ولی به نظرم لیاقتشُ داشته باشم.

Click(تو سکوت دشت بره ها گرگ بودن مگه افتخاره؟)

خدایا…

یه چیز کوچیک ازت خواستم.خیلی کوچیک،برای تو کوچیک.در برابر بزرگیِ تو کوچیک.

اما نمی‌دونم چرا نمی‌شه.

هر دری که زدم، بسته بود.

هر نوری که دیدم،خاموش شد.

هر بار که گفتم شاید این‌بار،نشد.

ولی بازم بلند شدم، بازم تلاش کردم.

چون باور داشتم تو می‌بینی.چون همیشه بهت تکیه کردم.

خدایا، من آدم ناشکری نبودم.

تو می‌دونی چقدر برای چیزای کوچیک هم شکرتو گفتم.

تو می‌دونی چقدر تو دلم گفتم «دمت گرم» حتی وقتی دلم گرفته بود.

الانم ناشکری نمی‌کنم،فقط خسته‌م…فقط دلم تنگه برای یه نشونه،یه امید،یه راه کوچیک از طرف تو.

دارم بازم تلاش می‌کنم…

قول نمی‌دم بی‌اشک،قول نمی‌دم بی‌دلهره،

ولی قول می‌دم پا پس نکشم.

فقط ازت می‌خوام…

اگه صلاح می‌دونی، اگه حتی ذره‌ای اجازه هست…

راهش رو باز کن.

بذار بشه…

بذار بعد این‌همه صبوری،این بار با ذوق بگم:شکرررررت

واقعا دارم کور میشم

کاش جا متخصص پوست و مو ، یه نوبت چشم پزشکی بگیرم

نمی‌بینم دیگه.احمقم تا الان بیدار میمونم

کاش راز کنترل خشمو میدونستم

نگاه

از یه جایی به بعد،نه غمگینی

نه عصبی ای ، نه دلتنگی ، نه ناامیدی

هیچ حسی نداری

دیگه ته دلت یهو نمی ریزه پایین از فکر بهش

نمی‌دونم اسمش چیه،دلیلش چیه،فلسفه ش چیه

ولی وحشتناکه،من هیچوقت نمی‌خواستم به این نقطه برسم.من از بی تفاوت بودن میترسم

حس میکنم این ذوق درونم مرده،تا ابد

دیگه امکان نداره بشینم با لبخند،چیزیو تو دفترچه م بنویسم

اونم نه فقط یه صفحه،چند دفتر:Click

یا حتی به نظرم دیگه پیش نمیاد نقاشی بکشم و بزنمش به کمدم:Click

این کارا احمقانه شده برام،چرا؟! بزرگ‌شدن و پیش به سوی ۲۱ ساله شدن؟!

پ.ن:کامنتارو می‌بندم که بتونم همینقدر راحت و بدون سانسور بنویسم.

بابا منظورتون چیه که سعیدو کشتیددددد؟!

من برا اولین بار رو یه بازیگر کراش زدم

میدیدمش تو فیلم،نیشم تا بناگوش باز میشد

دیگه به چه امیدی تاسیانو ببینم؟؟؟؟

هیچوقت جواب بدی رو با بدی ندادم

بدی کسیو هم نخواستم

در واقع یاد نگرفتم،همیشه از مامانم الگو گرفتم و واگذار کردم به خدا.

ولی دیدم،اونایی که اذیتم کردن،حتی با یه حرف کوچیک،جوری که دلم شکسته

چنان واضح جلو چشام همون بلا سرشون اومد و اذیتشون کرد خدا،

که خودم و پشمام باهم ریختیم

تو این جور مواقع حس میکنم خدا بهشون میگه:

دیگه دختر منو اذیت نکنید.

من واقعا یادم نمیاد قبل از اینکه هر ماه این آمپول مزخرفو بزنم،چطور دردو تحمل میکردم؟!

عادت کرده بدنم،بگا رفتم

تا صبح کارم ساخته س

کمی امید،ذره ای آرزو،مقداری صبر...

استوری رفیقم

واکنش ما

به درجه ای رسیدم که

دو روز،یه بار گوشیمو شارژ میکنم

اصلا گاهی اوقات گمش میکنم

اینقد که برام اهمیتی نداره

عنم میگیره برم بیرون دیگه

هی ی گاو از اون طرف خیابون داد می‌زنه:

خوشتیپپپپ

مررررض

نباید اینقدر بیدار بمونی

نبایددددد

Click

جوری که دوست داشتم این ماهمو بگذرونم و درد نکشم‌‌

از وقتی که پام به تیمارستان و

خانه سالمندان باز شده،

به این نتیجه رسیدم که

سکوت کنم،سکوتتتت

سکوتتتت

صد سکوت

بخدا سکوت...

نتیجه ی دوم هم اینکه:همه ی آدمای دنیا

همه ی همه شون

با برخورداشون

با حرفاشون

با همه ی نگاه ها و طرز تفکرشون

واقعا به چپم...

دیگه جدی هیچی برام مهم نیست

ی بی تفاوتی ای که اصلا دوسش ندارم کل وجودمو فرا گرفته.

من واقعا دلتنگم

دارم از دلتنگی جر میخورم.

در رابطه با ۹ اردیبهشت باید بگم که:

از کتابام شدید حامله‌م

و اینکه:

خرم آن کس که در این محنت‌گاه

خاطری را سبب تسکین است

من امشب،با تموم وجود،به خودم افتخار کردم.

دارم با اشک می‌نویسم،نه به خاطر خودِ قضیه،

به خاطر اینکه من خیلی خیلی خوب بزرگ شدم.

بابام منو با لقمه حلال بزرگ کرد،

همیشه تو گوشم خوند که درست زندگی کنم

و من درست تصمیم گرفتم،

جایی که بیشترین ضرر بهم می‌رسید،خدارو در نظر گرفتم

اشک از گوشه چشام دونه به دونه سر میخوره پایین

من از تو هم ممنونم،تو هم سهم داری در تربیت من.

من به همتون مدیونم که تو گوشم خوندید وجدان داشته باشم.

پ.ن: میخوام فردا زنگ بزنم بابام ی دل سیر حرف بزنم،بخدا من دق کردم اینقد تو فکرم با خودم صحبت کردم.

بعدا نوشت: صبح شده و خوندمش و آنچنان از نوشتنش راضی نیستم،ولی دلم نمیاد پاک کنم

حسرت داداش

حسرت...

با سکانس به سکانس آخرین قسمت پایتخت

زارررر زدم

دقیقا اون زمانی که تو داری ماشینتو میفروشی تا یدونه خیلی بهترشو بخری، خریدار ماشین قبلیت، داره برای چیزی که واسه تو کم بوده، ذوق میکنه و کیلو کیلو قند تو دلش آب میشه، نه که به کم قانع باشیا نه... تا وقتی که خون تو رگاته و جون تو پاهاته باید برای اوج گرفتن بجنگی...

ولی لا به لای این دویدنها،

از چیزایی که داری لذت ببر...