زی‌گل

داشتم پستای قدیمی‌مو میخوندم،

دیدم چقدر وقتی گربه خدابیامرز زنده بود،خوشحال تر بودم؛

چقدر همه‌چیِ زندگی قشنگ تر بود.

اون وقتایی که آخرِ تمام پستام

یه پ.ن میزدم و می‌نوشتم:

شاید یه شب بارون،شاید یه شب دریا

دست منو بزاره تو دستات...

+دیشب تو اتوبوس این پلی شد و تا تموم شدنش،اشک ها،نوبت به نوبت از چشام میریختن پایین.