زی‌گل

گاهی فکر میکنم برای سالم موندن،

در امان موندنِ خودم و آدمای دوست داشتنیم،

بهتره دور بمونم.

شاید اونا نباید بفهمن من چقد وابسته ام ب وجودشون...

من چقدر محتاجِ یه حرفِ خوب و توجهِ کوچیکم.

من چقدر بچه و مظلومم وقتی دوستشون دارم.

شاید بهتره سکرت بمونه تا بهم نفهمونن متقابلا اون میزان اهمیت رو ندارم براشون:)

من ب شدت آسیب پذیر و آسیب رساننده ام.

پ.ن:با احترام،میبندم ی مدت کامنتارو...من نیاز دارم بنویسم.پشت سر هم و بی وقفه.